Πέμπτη 14 Μαΐου 2020

Let's do this!

Το παραδέχομαι και δηλώνω guilty as charged, ήμουν έτοιμη να γράψω το επόμενο κειμενάκι μου μετά από δύο χρόνια, αλλά σκέφτηκα και είπα στον εαυτό μου «σου αρέσει να γράφεις, μην το παρατάς (!) σου κάνει καλό, το διασκεδάζεις και ΜΠΑΜ μου έσκασε απευθείας στο μυαλό το πόσα πράγματα, δραστηριότητες,  συνήθειες, στόχους και όνειρα έχω αναβάλει ή κόψει από τη ζωή μου τον τελευταίο καιρό γιατί με πήρε μπάλα η ΙΔΙΑ  η ζωή μου. Mind fuck situation, φίλε αναγνώστη.

 

Οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας είναι σε μόνιμο fast forward και αυτό, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, λειτουργεί αρνητικά, κάτι το οποίο κατάλαβα και αντιλήφθηκα σε κάθε κύτταρο του οργανισμού μου όλη αυτή την περίοδο της καραντίνας. Βλέπεις, η αποχή από συγκεκριμένες καταστάσεις και ανθρώπους μου έδωσαν χώρο και χρόνο να σκεφτώ, το πόσο πολύ αφέθηκα και επηρεάστηκα αρνητικά ως προς τη ψυχολογία, τους στόχους και τα όνειρα μου. Μάλλον για να το θέσω σωστότερα, σκέφτηκα ότι εγώ ευθύνομαι γι’ αυτό και όχι οι άλλοι καθώς το mentality μου δεν μπορεί να καθορίζεται από όλα αυτά, αλλά πρέπει να έχω ΕΓΩ τον  έλεγχο των όλων καταστάσεων, συναισθημάτων  και γενικότερα της ζωή μου.

 

Όμως όπως και σε ένα μακρινό ταξίδι συναντάς διόδια τα οποία οφείλεις να πληρώσεις για να συνεχίσεις, έτσι και στη ζωή μερικές φορές «πληρώνεις» τους λάθος χειρισμούς σου για να συνεχίσεις πιο δυνατά και στοχευμένα την πορεία σου. Σε αυτή τη διαδρομή οι «σειρήνες» θα είναι πολλές, αλλά όταν είσαι αποφασισμένος, φίλε μου αναγνώστη και έχεις φτάσει στο κατάλληλο state of mind, τότε θα συνεχίζεις όλο και πιο σωστά, με λιγότερες αναταράξεις, κι αν κάποιες φορές το έδαφος είναι ανώμαλο ή τα διόδια δε λένε να σταματήσουν, πείσμωσε πιο πολύ και γίνε εφευρετικός στο πως θα βγεις νικητής απ’ όλα αυτά που σου προκύπτουν.

 

Όλα γίνονται (!) μη πιστέψεις πότε το αντίθετο, η πίστη, η αγάπη, η θέληση και η σοβαρότητα που απαιτεί ο κάθε στόχος και όνειρο σου είναι τα βασικά συστατικά που χρειάζεσαι για να φτάσεις στην κορυφή. Μη βιαστείς να σκεφτείς ότι δε γίνεται να είμαστε όλοι στην κορυφή, γιατί όλοι μπορούμε να φτάσουμε στη δική μας προσωπική και ατομική κορυφή και ο καθένας από εμάς ξέρει ποια είναι αυτή. Μη βρίσκεις δικαιολογίες, μη σκαρφίζεσαι  λόγους να αποφύγεις την πραγματικότητα –την όποια πραγματικότητα, αρκετά αμφιλεγόμενο θέμα, αλλά θα το σχολιάσουμε σε άλλο κείμενο- μη βάζεις εμπόδια στον εαυτό σου γιατί όπως ήδη ξέρεις συνεχώς στο δρόμο σου θα εμφανίζονται θλιβερές υπάρξεις που θα το κάνουν εκείνες για σένα.

 

Για να τελειώσει όμως κάπου αυτό το σημερινό μου ντελίριο, θέλω να πω το πόσο υποστηρίζω τη φράση Walt Disney, «If you can dream it, you can do it» και πόσο πρέπει να το πιστέψουμε όλοι για να τα καταφέρουμε.  Εν κατακλείδι, αφιερώνω το κείμενο αυτό σε όλους εσάς που είστε στο ίδιο mood με μένα και ίσως ψάχνετε για σημάδια ή κάτι να ενισχύσει τη ψυχολογία σας για να πάτε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που θέλετε.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου 

     Cheers!!!
 

 






Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Καραντινοσκέψεις με μουσική υπόκρουση τις καλύτερες στιγμές της ζωής σου




Είναι γεγονός ότι έχουμε βαρεθεί κλεισμένοι στο σπίτι . Έχουμε μαγειρέψει τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ, έχουμε φτιάξει ντουλάπες (εσείς δηλαδή, εγώ απλά τις «χαζεύω»), έχουμε κάνει γενική καθαριότητα ίσα με 2-3 φορές, έχουμε υποκύψει στα περισσότερα challenges σε Instagram και Facebook, έχουμε μουρλαθεί με το Tik Tok, δε σταματάμε να στέλνουμε την μετακίνηση 6 για να πάρουμε αέρα και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μας έχουν κρατήσει καλή συντροφιά.




 Αν με ρωτάτε -κι αν δε με ρωτάτε- θα σας πω ότι απ’ όλα όσα έχω κάνει για να περάσει ευχάριστα η ώρα μου στα «χρόνια της καραντίνας» είναι ότι έψαξα και βρήκα ένα σωρό αναμνήσεις. Φωτογραφίες έντυπες και ψηφιακές, αντικείμενα, cd, περιοδικά, κομιξ, εισιτήρια από συναυλίες, cinema, ταξίδια  και γενικά όλα αυτά που έχω κρατήσει για να ανατρέχω και να βλέπω όλες εκείνες τις υπέροχες στιγμές που έχω ζήσει με την οικογένεια και την παρέα μου. 





Και ξέρεις τι παρατήρησα; Όλες οι αναμνήσεις μου έχουν μουσική υπόκρουση. Medicine for your soul φίλε αναγνώστη. Βάλε στο τέρμα όλα εκείνα τα τραγούδια που σου φτιάχνουν το κέφι, που σου φέρνουν στο μυαλό υπέροχες αναμνήσεις και που χωρίς καλά- καλά να το καταλάβεις είσαι όρθιος/α και χορεύεις. Σου παραθέτω μερικά  από τα τραγούδια που μου φτιάχνουν το κέφι  και πολλά από αυτά με γεμίζουν υπέροχα συναισθήματα καθώς τα έχω συνδυάσει με μοναδικές στιγμές του παρελθόντος. Ίσως σου φτιάξουν το κέφι, μέχρι να φτιάξεις το δικό σου happy playlist.


2020 φτιάξε λίγο σε παρακαλώ  



Enjoy!!!

1ο Μου θυμίζει τον μπαμπά μου (ότι έχει να κάνει με Elvis) 💓





2ο  Από που να αρχίσω που να τελειώσω με αυτό το τραγούδι 




3ο Εφηβικά χρόνια για πάντα part1





4o Εφηβικά χρόνια για πάντα part 2



5o Εφηβικά χρόνια για πάντα part3



6o Εφηβικά χρόνια part για πάντα 4


7o Η ροκ παρέα μου part 1 (κορακι, ξέρεις εσύ...)


8ο η ροκ παρέα μου part 2 (ρακουυν,δικό μας δώσε!)



9o  Η  ροκ παρέα μου part 3 (με Νικολάρα, ρακούν και κάποιες φορές με άνθρωπο)




10o Η ροκ παρέα μου (κάτι τρελά ξενύχτια και σε snatch και darling)



11o daily routine



12ο  Γιατί πάντα πιστεύω και ποτέ δεν σταματώ να ονειρεύομαι



13o Αν δε χορέψεις λίγο δε γίνεται δουλίτσα (Νυφίτσα για κάποιο λόγο σε θυμάμαι όταν το ακούω)



14ο Kenny Loggins, μου θυμίζεις κάτι από καλοκαίρι με αυτό σου το τραγούδι




15ο Hakuna Matata γιατί απλά πρέπει! 



16ο Λίγο lion king ακόμα ρε παιδιάααα




17ο Μιας και πιάσαμε Disney, A whole new world baby!




18o Γιατί είναι από πιο ωραίες διασκευές ever και μου θυμίζει την αγαπημένη μου σειρά




19o Γιατί πάντα θα σκέφτομαι, ήλιο παραλία και ρούμι 



20ο  Και συνεχίζω να χορεύω 


21o Πόσες αναμνήσεις και εδωωω



22o  Dirty Dancing και ξερό ψωμί



23o Και πάλι εφηβικά χρόνια 




24ο Κiss ρε Prince 




25ο  Αυτό γιατί όλα είναι sexy στη ζωή μου (πάντα sexy, όλα sexy που λέει και το Μανταρίνι μου)




26ο Γιατί πάντα είμαστε loud με την παρέα μου




27ο Γιατί πάντα θες ακούς Britney και να χορεύεις στους τοίχους (Μανταρίνι σε όλους τους τοίχους του καναλιού)



28ο Δε το βαριέσαι ποτέ και πάντα σου φτιάχνει τη διάθεση





29o Ποτά,ξενύχτια και τρελοί χοροί




30ο  Cause i loooooooveeeeee rock 'n' roll




31o Aaall night long baby



32o Kαλοκαιρινή περιπέτεια 




33ο Παιδική προς εφηβική ανάμνηση 




34ο Ιn love με το song αυτό για κάποιο άγνωστο λόγο




35ο Green day 4evaaaaa  ρε




36o Θες να μάθεις κάτι που δεν σου έχω πει; Ήμουν, είμαι και θα είμαι dancing queen! 




37ο Οh, here we go again! (summer 2008)





38o You're the one that i want, δε χρειάζεται εξηγήσεις




39ο Aγαπώ τον χορό λιγουλάκι, σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες 




40ο Ηeaven is a place on earth




Είναι τόσα πολλά ακόμα, αλλά θα είναι ατελείωτο αυτό το post, ωστόσο δεν μπορώ να μην κάνω αναφορά σε αυτό το τραγούδι (Beat it), που μου θυμίζει  τις ωραιότερες και πιο αστείες βόλτες μέσα σε ένα στάρλετ με την καλύτερη παρέα του κόσμου.

💓💓💓💓


ΥΓ1: Sometimes music is the only medicine the heart and soul needs

ΥΓ2 : Θα δεις πολλά πιθανά είδη μουσικής και χωρίς καμία ροή, αλλά who cares? 

ΥΓ3: Να πω στο σημείο αυτό ότι υπάρχουν και πολλά ελληνικά τραγούδια, αλλά είπα να κρατήσω το ξένο ρεπερτόριο γι' αυτό το post, επειδή όμως μου λείπουν τα κορίτσια μου δε θα μπορούσα να μην τους αφιερώσω τα :

Lipstick




KAI


ΚΙΒΩΤΟΣ




  
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη




Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Ανεκπλήρωτε ερωτά μου, θα σε φωνάζω Αρμαγεδών


Έπειτα από απαίτηση του κοινού, αποφάσισα να ασχοληθώ με τους ανεκπλήρωτους έρωτες, όποτε … voilà (!)
Αχ (!) αυτοί οι έρωτες . Όταν σε «χτυπήσουν» με το βέλος τους, είναι σα να δημιουργείται μια  μεγάλη αστάθεια της πραγματικότητας σου. Πώς να στο εξηγήσω;  Είναι όπως ακριβώς  δημιουργείται ένας  τυφώνας . Συνήθως, προηγείται μια ξαφνική αστάθεια της ατμόσφαιρας, μια ύπαρξη πολύ θερμού αλλά και υγρού αέρα και μετά το χάος.

Έτσι είναι αυτοί οι έρωτες, σαν τυφώνας δυνατός και ανελέητος.

Αχ (!) αυτός ο έρωτας, αλλάζει τις ισορροπίες σου, δημιουργώντας μια αστάθεια, μια ανυπομονησία, έναν αδιάκοπο ενθουσιασμό. Τόσο έντονα συναισθήματα που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κάτι λιγότερο από υπερβολικά.

Είναι που ξαφνικά αναστατώνεται το είναι σου, το αίμα σου βράζει τόσο, όσο χρειάζεται για να στείλει σήμα στον εγκέφαλο,  κι αυτός με τη σειρά του να ενεργοποιήσει κάθε κύτταρο του οργανισμού σου. Οι αισθήσεις σου είναι τόσο έντονες που θα έλεγε κανείς, ότι αρκεί μόνο ένα βλέμμα ως προς το αντικείμενο του πόθου σου για να θέσει όλο το κορμί σου  σε κατάσταση εκτατού ανάγκης.  


Μα ακριβώς αυτόν τον έρωτα, όταν τον βιώνεις  «μεθάς», «χάνεσαι» και δεν ξέρεις πώς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Πώς να «συμμαζέψεις» τις σκέψεις σου, που «τρέχουν»  με ιλιγγιώδη ταχύτητα και στιγμιαία μέσα στη θολούρα σου,  σε τρομάζουν και λιγάκι.
Εκεί σ’ αυτή την αλλοπαρμένα ιδανική κατάσταση, έρχεται η συνειδητοποίηση. Η αλήθεια σου χτυπά την πόρτα. Δεν μπορείς να είσαι με τον άνθρωπό που τόσο ποθείς, με τον άνθρωπο που μόνο που τον κοιτάς είναι λες και σε καθίζουν σε ηλεκτρική καρέκλα κάνοντας σου απανωτά ερωτικά ηλεκτροσόκ. 


Το δράμα αρχίζει και μέρα με τη μέρα εξελίσσεται. Σε «τρώει». Είχες, ήδη, άλλωστε τόσο ιδανικά σκεφτεί το πόσο ταιριαστοί και πλασμένοι είστε ο ένας για τον άλλον. 
Γιατί λοιπόν, αρχαία πνεύματα του κακού δεν αφήνεται αυτόν τον έρωτα να δυναμώσει κι άλλο; Να ανθίσει και να γεμίσει τον κόσμο με την τόση έντονη και μαγική ενέργεια του;

Γιατί ;


Μα είναι άτιμη η απάντηση στο συγκεκριμένο «γιατί». Είναι απάντηση που δεν μας αρέσει, μας πληγώνει, μας «κόβει» τα φτερά, μας καταρρακώνει, μας ρίχνει στα πατώματα να καπνίζουμε σα φουγάρα και να ακούμε μελαγχολικές μουσικές ως τα ξημερώματα.
Μα ίσως είναι πιο λυτρωτική η συνειδητοποίηση, της συνειδητοποίησης, ότι τελικά οι ανεκπλήρωτοι έρωτες -μη ολοκληρωμένοι, πες του όπως θες, έρωτες - είναι διαολεμένα συμπαντικά δημιουργήματα που έχουν σκοπό να διατηρούν μια κατάσταση συναισθήματος στο ίδιο επίπεδο έντασης. 

Ακόμα πιο ανακουφιστικό είναι όταν αντιλαμβάνεσαι την αξία του ανεκπλήρωτου έρωτα. Όταν καταλαβαίνεις ότι μπορείς να διατηρήσεις στην εικονική σου γυάλινη σφαίρα  ένα όμορφο, λίγο τρελούτσικο, αλλά σίγουρα παθιασμένο συναίσθημα που πάντα θα σου δημιουργεί μια κάποια ευχάριστη ανατριχίλα.


Γιατί αν το καλοσκεφτείς, θα μπορούσες να είσαι στην πραγματικότητα,  έτσι όπως ξέρεις και σέβεσαι τον εαυτό σου, με έναν άνθρωπο που συνεχώς σου κάνει καψόνια; Ή ακόμα χειρότερα με έναν άνθρωπο που είναι με έναν άλλον άνθρωπο; Γιατί η πραγματικότητα είναι θλιβερή και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα ήθελε κάποιος έναν άνθρωπο που πληγώνει παράλληλα δύο ανθρώπους και τολμά να μιλά για έρωτα και αγάπες. Κάνεις δε θα ήθελε έναν άνθρωπο που τη μια μέρα σε θέλει και την άλλη μέρα σε ξεχνάει. Έναν άνθρωπο που για κάποιο λόγο οδήγησε τον ερωτά σας, σε ανεκπλήρωτο  έρωτα.

Γι αυτό, καλύτερα που οι έρωτες αυτοί μένουν ανεκπλήρωτοι και δεν προχωράνε, αλλά διατηρούνται στην αιωνιότητα, εκεί στο πικ τους, ώστε να τους αναπολείς και να σκέφτεσαι, τι θα μπορούσε να είχε συμβεί,  αν τελικά καταλήγατε μαζί.


Ο ανεκπλήρωτος έρωτας τελικά δεν είναι απλά ένας τυφώνας, είναι περισσότερο σαν ένας  Αρμαγεδών που πλησιάζει τόσο κοντά έως και ξυστά το θύμα του «απειλώντας» το, ότι από στιγμή σε στιγμή θα «σκάσει». Μια παρολίγο ολέθρια κατάσταση που το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να φέρει, ίσως και να είναι ανεπανόρθωτο. 


Όποτε καλέ μου ερωτοχτυπημένε μη στεναχωριέσαι, τέτοιους έρωτες τι να τους κάνεις; Απλά τους θυμάσαι με μια κάποια παθιασμένη  νοσταλγία. Οι αληθινοί έρωτες όμως, οι έρωτες αγάπης, όπως προσωπικά τους χαρακτηρίζω, είναι και οι καλύτεροι. Οι πιο ουσιαστικοί και αυτοί που σε γεμίζουν τόσο όσο να μη χωράει στο μυαλό σου δεύτερη σκέψη για εκείνον τον κάποιο ανεκπλήρωτο έρωτα.

Έτσι κι αλλιώς είναι ανεκπλήρωτοι για κάποιον λόγο και σε κάθε περίπτωση είμαι πρόθυμη να πιστέψω σε πιθανές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αλλά άμα είναι εξαιρέσεις, πως άραγε μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτόν τον συγκεκριμένο κανόνα;

Φιλιά και αγάπη, 

Δήμητρα Σκλαβούνη

 



Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Σ' ΑΓΑΠΩ

Αγαπώ το Φθινόπωρο. Είναι μια εποχή που σε βρίσκει χορτάτο από όμορφες καλοκαιρινές εμπειρίες και συνήθως με φορτισμένες μπαταρίες. Είναι η εποχή που τα χρώματα της φύσης γίνονται ζεστά και τα δέντρα μοιάζουν με ζωγραφιές που η βάση τους είναι οι πορτοκαλοκίτρινες παστέλ αποχρώσεις. Λίγο πριν τα φύλλα πέσουν, σκεπάζοντας τη γη λες και θέλουν να την προστατέψουν, να την «αγκαλιάσουν» και να την προφυλάξουν από τα όσα την περιμένουν.



Αγαπώ το Φθινόπωρο γι’ αυτή την αίσθηση που σου δημιουργεί και σε ωθεί σε ξεκινήματα. Όνειρα, καινούριους στόχους και θέλω που κινητοποιούν την λίγο ανέμελη και τεμπέλικη, από το καλοκαίρι, ύπαρξη σου να συντονιστεί και να εναρμονιστεί με τους νέους σκοπούς της. Είναι που ασυναίσθητα σου φέρνει μια ισορροπία που χωρίς απαραίτητα να την έχεις ζητήσει, την έχεις ανάγκη.

Αγαπώ το Φθινόπωρο γιατί μου θυμίζει πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που σε φτάνει στην πιο ιδανική και υπέρτατη στιγμή της ύπαρξης σου και είναι ο ίδιος που έρχεται να σε αποκαθηλώσει και να σε ρίξει πιο κάτω από εκεί που είχες φανταστεί. Σου θυμίζει (!) το όμορφο και προειδοποιητικό Φθινόπωρο να αγαπάς και να ζεις το κάθε δευτερόλεπτο με πάθος και αγάπη.



Αγαπώ το Φθινόπωρο για τις πρώτες σπιτογατίσιες μαζώξεις παρέα με αγαπημένες φάτσες συνοδεία φαγητού και αλκοόλ. Το αγαπώ για τις όμορφες βόλτες που μπορείς να κάνεις απολαμβάνοντας τον φθινοπωρινό ήλιο να «χαρίζει» την  υπέροχη λάμψη του, ομορφαίνοντας ακόμα και το μουντό τοπίο της πόλης.

Αγαπώ το Φθινόπωρο και έχω ήδη αρχίσει να ερωτεύομαι το συγκεκριμένο που είναι μόλις στην αρχή του γιατί είναι κομβικό  -θα το δείτε-  για χίλιους λόγους , ένας εκ των οποίων είναι ότι θα μου φέρει πίσω αγαπημένους φίλους.



Αγαπώ το Φθινόπωρο και δεν μπορώ, αλλά ούτε και χρειάζεται νομίζω να δώσω παραπάνω εξηγήσεις  για την αγάπη μου αυτή.  Αλλά έτσι κι αλλιώς την αγάπη σου πολλές φορές δεν μπορείς να την εξηγήσεις, έτσι δεν είναι;  Είτε γιατί τα λόγια και οι λέξεις είναι άχαρες να περιγράψουν την σπουδαιότητα και τη μαγεία των συναισθημάτων είτε γιατί πολύ απλά μερικές φορές η αγάπη είναι ανεξήγητη. Απλά αγαπάς γιατί το αισθάνεσαι σωστό, όμορφο και αναζωογονητικό να αγαπάς.


Καλό Φθινόπωρο και καλή σεζόν σε όλους.

Φιλιά και αγάπη Δ.Σ 💖


                         

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

ΚΑΤΙ ΕΠΑΘΕΣ ΕΣΥ



Κάτι έπαθες έτσι στα ξαφνικά και γύρισε ο κόσμος σου ανάποδα.
 Κάτι έπαθες έτσι από το πουθενά και άλλαξες τον τρόπο με τον όποιο σκέφτεσαι και δρας.
Μα κάτι έπαθες σου λέω και ανεξήγητα  η συμπεριφορά σου έγινε άλλου ανθρώπου.
Ή μήπως έτσι ήσουν και τώρα έβγαλες τη μάσκα σου φέρνοντας στο "φως" την πραγματική σου όψη;
Κάτι έπαθες εσύ και δε μου το βγάζεις από το μυαλό. Κάτι μεγάλο και σπουδαίο σε πείραξε, σε άγγιξε βαθιά.
Κάτι έγινε και η κοσμοθεωρία σου άλλαξε παντοτινά.
Μα τι έπαθες, δε θα μας πεις; Αναρωτιέμαι και το κεφάλι μου σπάω με σκέψεις συνειρμικές μπας και βγάλω άκρη.
Κάτι έγινε και το "κάτι" αυτό με έφερε στη μέση του πουθενά  να ψάχνω απαντήσεις σε σκέψεις μου απόκρυφες και σκοτεινές που προσπαθούν με μανία να ενώσουν τα κομμάτια του πάζλ που εσύ δημιούργησες με την αλλαγή σου αυτή.
Μα τι έπαθες και δε μιλάς παρά στέκεις με ύφος αινιγματικό;
Και τι θες να καταλάβω τελικά;
Αυτό που θες να πεις ή αυτό που πρέπει;
Αυτό που θέλω ή αυτό που θες εσύ;
Και τι θα γίνει τελικά;
Μα είναι αργά να καταλάβω το "κάτι" αυτό και να το φέρω στα μέτρα μου.
Αλήθεια σου λέω δεν μπορώ.
Ίσως και να μπορώ, αλλά δε θέλω.
Και γιατί με θράσος τώρα με ρωτάς γιατί δε θέλω;
Ίσως και το δικό μου "κάτι" να είναι ανεξήγητο.
Μα πως ψάχνεις  διέξοδο στο αδιέξοδο;
Άκου λίγο σε παρακαλώ. Τα κομμάτια ενώθηκαν μα είναι πιο  εύθραυστα από πότε. Το πάζλ που με τόση  μαεστρία   δημιούργησες έχει ολοκληρωθεί.
Αλλά υπάρχουν και φορές που οι εικόνες δεν είναι ωραίες γιατί είναι αληθινές. Και είναι το αληθινό που σε έναν κόσμο τόσο ψεύτικο σε τρομάζει. Και αυτή ακριβώς η ομορφιά του είναι και η πραγματική σου ασχήμια.
Μα τι κρίμα εε;

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη




Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ Η ΤΡΕΛΑ, ΜΕ ΧΟΡΟΥΣ,ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ...



Πάει καιρός. Αρκετός καιρός θα έλεγα. Τόσος που δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου σε πέντε ευανάγνωστες και με νόημα γραμμές.
Ξέρεις, λένε ότι όταν κάτι το αφήνεις σε αφήνει κι αυτό, έτσι δεν είναι;
Τίποτα δε μένει σταθερό όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε, όλα γύρω μας κινούνται, μαζί τους κι εμείς, σε έναν χορό που πότε έχει παθιασμένα και επιβλητικά βήματα σαν αυτά του ταγκό και πότε πιο αργά και κλασσικά σαν αυτά του βαλς.
Μα περνάνε οι μέρες και εσύ χορεύεις όλο και πιο πολύ. Με γνωστές και άγνωστες μουσικές και ρυθμούς που σε ξετρελαίνουν ή και σε κάνουν να θες χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο.
Όλα στο παιχνίδι είναι.
Αλλά αλήθεια ο χορός έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν έχεις παρτενέρ.
Ναι, ναι!
Ο καβαλιέρος καθοδηγεί τη ντάμα και εκείνη ακολουθεί.
Μα ξέρεις στο χορό όπως και στη ζωή οι καταστάσεις δεν είναι πάντα φλατ.
Έτσι είναι εύκολο να χάσεις τα βήματα σου είτε γιατί δεν είσαι συγκεντρωμένος είτε γιατί θέλεις να αυτοσχεδιάσεις.
Κι όσο ωραίο μπορεί να είναι να αυτοσχεδιάσεις με μια αισθησιακή salsa τόσο άσχημο αισθητικά είναι να “χαλάσεις” τη στάση του σώματος σου στο ταγκό.
-Κατάλαβες; (αν κατάλαβες είσαι ήρωας)
Δεν μπορούμε να κάνουμε πάντα ότι μας κατέβει στο μυαλό. Υπάρχουν και όρια.
Υπάρχουν φορές που μας «παίρνει» να κάνουμε τα δικά μας, αλλά κάποιες άλλες τα όρια είναι αυστηρά και γυρισμό δεν έχει αν τα ξεπεράσεις.
Μα όπως είπα και πριν ο καιρός περνάει και η μνήμη γίνεται ίσως και πιο ασθενής. Και το θες αυτό για δικαιολογία. Μα χίλια συγνώμη σου ζητώ, αλλά δεν είναι.
Νομίζω σε μπέρδεψα φίλε αναγνώστη.
Δεν το ήθελα, απλά  είχα καιρό να γράψω στο blog και είπα να καταγράψω ότι σαχλαμάρα μου έρχεται στο μυαλό.

Μα πριν δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το αλλόκοτο κείμενο να σου πω κάτι ακόμα και θα σε αφήσω στην ησυχία και τις σκέψεις σου. (Αχ (!) αυτές οι σκέψεις σου).
Θυμήσου σε παρακαλώ πως είναι σπάνιες πια οι φορές που τα όνειρα είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα (μη νομίζεις μια λεπτή γραμμή χωρίζει πάντα τις ακραίες καταστάσεις),άλλα σου είπα σπάνια.Όποτε όταν καταλάβεις πως είσαι σ’ αυτή τη μεταιχμιακή κατάσταση πρόσεχε.
Το ξέρω μουδιάζει το μυαλό σου και δυσκολεύεσαι.
Είναι άραγε τόσο έντονες οι σκέψεις ή τα όνειρα σου είναι πλέον απτά;
Λεπτές ισορροπίες στο είπα.  Μα καλέ μου αναγνώστη αν ο εκάστοτε παρτενέρ σου είναι σταθερός θα σε βοηθήσει κι αν πραγματικά έφτασες να επιλέξεις τον σωστό για σένα χορό  θα παρασυρθείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις πιο ωραίες κινήσεις και τις πιο όμορφες μουσικές.
Αν όμως δεν ξέρεις ακόμα τον δικό σου χορό και είσαι τόσο φιρουλι φιρουλο και το ίδιο και ο χ παρτενέρ σου  τότε καλή τύχη θα σου ευχηθώ γιατί μάλλον είναι μονόδρομος ο δρόμος που έχεις πάρει.
Αλλά πρόσεξε μη ρίξεις όλο το φταίξιμο στον έρμο παρτενέρ γιατί αυτό θα κάνεις, σε ξέρω.

Εσύ επιλέγεις τι θες να χορέψεις και πως θα χορέψεις.
Δικές σου επιλογές και δική σου απόφαση να νομίζεις πως αφήνεις κάποιον δήθεν και καλά να σε καθοδηγεί και τελικά να πέφτεις θύμα του ίδιου του σχεδίου με αποτέλεσμα  να καταλήγεις να χορεύεις τις πιο μαύρες, ψυχωτικές και τρομακτικές μουσικές.
Σε κούρασα αναγνώστη μου, άλλα σου υπόσχομαι την επόμενη φορά να σου γράψω πιο νορμάλ ιστορίες.
Αυτά είχα να πω και ξεκάθαρα στο δήλωσα από την αρχή: Ότι αφήνεις σε αφήνει. Ίσως βέβαια και να βρεις τους ρυθμούς σου δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά δυστυχώς μπορεί να μείνεις και για πάντα εκτός μέτρου, άρρυθμος και καταδικασμένος σε ένα ψυχωτικό και χαοτικό  βαλς.

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,

Δήμητρα Σκλαβούνη

ΥΓ:I'm back bitches

                                                           χ